Van Auckland naar Wellington: op naar het zuiden!

Kia ora!

Op dit moment zitten we in Wellington, wat betekent dat we het noorder eiland gehad hebben. Tijd voor een nieuwe update!

In de middag van 19 januari werden we opgehaald in Rotorua. Onze nieuwe buschauffeur was Kea, een aardige maar verder vrij saaie buschauffeur. Heel toevallig stapte een deel van de groep die met ons tegelijkertijd waren uitgestapt ook weer in, heel gezellig! We hebben die middag een stuk door het grootste aangelegde bos van Nieuw-Zeeland gereden. Even ter vergelijking, het bos is zo groot als Nederland! Onderweg hebben we Morris, een oudere Maori, opgehaald die ons de oudste rotstekeningen van Nieuw-Zeeland (zo'n 1200 jaar oud) heeft laten zien. Schijnbaar weten zelfs veel kiwi's niet van het bestaan van deze rotstekeningen. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij onze accommodatie aan een meer genaamd Lake Aniwhenua. De locatie was geweldig, wat een uitzicht! Het wordt gerund door de familie van Morris met als doel om toerisme in die regio aantrekkelijk te maken. In het dorpje waar de familie vandaan komt in de buurt van Lake Aniwhenua heerst veel werkloosheid en daardoor armoede. De familie probeert met een deel van hun inkomsten de gemeenschap te helpen, erg ontroerend. Eten is erg belangrijk binnen de Maoricultuur dus ook hier werd daar veel aandacht aan geschonken. Ze hebben voor ons een authentiek gerecht bereid, de hangi. Voor de hangi moet er een kuil in de grond gegraven worden, daar wordt vuur in gestookt en het eten (vlees en groenten) worden daar in kratten op gelegd. Daar gaan dekens overheen en de hele handel wordt ingegraven zodat er geen warmte vrij komt. Na 2,5 uur werd alles weer uitgegraven en konden we eten. Het was lekker maar Bart en ik vonden het geloof ik niet zo geweldig als de rest, haha!

De ochtend ernaar zijn we weer vroeg vertrokken, op weg naar onze volgende bestemming. Onderweg zijn we onder andere gestopt bij de Huka Falls, een flinke waterval die 30 olympische zwembaden per minuut kan vullen. Onze eindbestemming was Whakahoro, wat echt in de middle of nowhere lag. De route er naartoe was ongelooflijk idyllisch; groen, heuvels, bergen en heel veel schapen. Het was die dag overigens minder goed weer dan we tot nu toe gehad hebben. Ondanks dat zijn Bart, Marjolein (Nederlands meisje van onze groep) en ik gaan wandelen naar de mooie Blue Duck Falls. Tijdens de wandeling is er een aardbeving, waar jullie waarschijnlijk allemaal over gehoord hebben, geweest. Wij hebben hem niet gevoeld, maar de mensen die bij de accommodatie gebleven waren wel. Best een bizar idee! De dag erna was een flinke baaldag. Eigenlijk stond de Tongariro Alpine Crossing (een van de mooiste dagwandelingen ter wereld) op de planning, maar wegens het slechte weer mochten we hem niet doen. Het zou dan namelijk niet veilig genoeg zijn. Ongelooflijk balen want we (en vooral Bart) hadden er erg veel zin in. Uiteindelijk hebben we ons vermaakt met een filmpje en een glas wijn in het hostel in National Park (zo heet dat plaatsje echt). Over drie weken op de terugweg naar Auckland komen we er weer langs dus dan gaan Bart en ik voor de herkansing. Dus we duimen alvast voor goed weer!

De dag erna was een reisdagje met als eindbestemming de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, Wellington. Bart en ik hadden besloten om een paar dagen in Wellington te blijven dus moesten we afscheid nemen van de rest van de groep die de dag erna door zou gaan. De groep bestond op dat moment overigens voornamelijk uit Nederlanders, echt bizar! We zijn samen wezen eten en hebben een erg gezellige avond gehad! De eerste dag in Wellington hebben we de stad verkend. Ondanks dat Wellington de hoofdstad is, is het niet de grootste stad van Nieuw-Zeeland, dat is Auckland. Het heeft slechts 200.000 inwoners, wat erg weinig is voor een hoofdstad. Het is wel een heel leuke stad (leuker dan Auckland vinden wij)! Erg gemoedelijk en gezellig. We hebben die middag ook de Cable Car genomen, een soort authentiek treintje die schuin tegen een heuvel op gaat en uitkomt bij de Botanic Gardens. Wellington is sowieso erg heuvelachtig, wat te maken heeft met het feit dat Wellington op een breuklijn ligt. Elke week is er een aardbeving, al zijn die meestal te licht om te voelen. De dag erna zijn we naar Weta Cave geweest, de plek waar ze alle attributen voor films als Lord of the Rings, The Hobbit, Kuifje en Avatar hebben ontwerpen en gemaakt/gebouwd. Daar hebben we een super leuke rondleiding gehad waarbij we onder andere een aantal van de gedragen kostuums hebben gezien. Helaas mochten we wegens privacyredenen geen foto's maken. Wat misschien wel meest bijzondere aan Weta Cave was, was de locatie. Het ligt namelijk midden in een mooie suburb van Wellington, op een plek waar je het totaal niet verwacht. 's Middags zijn we naar Zealandia gegaan, een soort wildlife park. We hoopten daar een echte kiwi te zien maar omdat het nachtdieren zijn is het helaas niet gelukt (hadden we kunnen weten). Wel hebben we veel andere bijzondere vogels gezien en het was een leuke wandeling door een mooi stukje natuur. Het weer was heerlijk, net als de rest van de dagen dat we in Wellington waren, dus dat hielp ook mee. 's Avonds hebben we een paar drankjes gedaan met Irene (het oude klasgenootje met wie ik in Sydney afgesproken had) en Nynke (vriendin van Irene) ,die hun laatste week in Wellington ingaan. Toch wel bizar om Irene in twee verschillende landen aan de andere kant van de wereld te ontmoeten! :) Vandaag was ons laatste dagje in Wellington. We hebben het super populaire Te Papa museum bezocht, een museum dat vooral in het teken staat van de geschiedenis van Nieuw-Zeeland. Het is immens groot en erg leuk dus we hebben er ons een hele dag vermaakt.

Morgen vertrekken we met de veerboot naar het zuider eiland. Veel mensen zeggen dat het zuider eiland nog mooier is dan het noorder eiland, dus we zijn heel benieuwd!

Liefs,
Renee (& Bart)